ปาด ๑ หมายถึง ก. เอาส่วนที่ไม่ต้องการออกโดยวิธีฝานบาง ๆ หรือกวาดออกเช่น ปาดผลไม้ส่วนที่เสียออก ปาดปากถังปากสัดปากทะนาน,โดยปริยายหมายความว่า เอาของมีคมฟันแฉลบ ๆ เช่นเอามีดปาดหน้า.
ก. แซงตัดหน้า ในคำว่า ขับรถปาดหน้า.
น. ชื่อสัตว์สี่เท้าสะเทินนํ้าสะเทินบก ในวงศ์ Rhacophoridaeรูปร่างคล้ายเขียดแต่อาศัยอยู่ตามต้นไม้ ปลายนิ้วแบนช่วยในการเกาะ ทํากองฟองวางไข่ตามกิ่งไม้ชายนํ้า มีหลายชนิด เช่นชนิด Rhacophorus leucomystax ซึ่งพบทั่วไป, ปาดบิน(R. nigropalmatus), เขียดตะปาด ก็เรียก.
น. ลมที่พาใบเรือตลบขึ้นปลายเสา.
น. คัมภีร์ว่าด้วยวินัยของสงฆ์ ๒๒๗ ข้อ, ชื่อบาลีที่ประมวลพุทธบัญญัติอันทรงตั้งขึ้นเป็นพุทธอาณา ได้แก่ อาทิพรหมจริยกาสิกขา มีพระพุทธานุญาตให้สวดในที่ประชุมสงฆ์ทุกวันอุโบสถ. (ป.).
น. ผู้เป็นใหญ่. (ช.).
น. ชื่อตําแหน่งขุนนาง. (ช.).
น. ชื่อผ้าโสร่งชนิดหนึ่ง ใช้เคลือบด้วยขี้ผึ้งเหลวบางตอนที่ไม่ต้องการให้มีสีสันหรือลวดลาย. (ม. batik).